Διαμαντόπουλος, Βασίλης

(Πειραιάς 1920 – Αθήνα 2000). Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1942 στην Αγριόπαπια του Ίψεν με τον Κάρολο Κουν και μέχρι το 1949 ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους στο Θέατρο Τέχνης. Ως βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου πρωταγωνίστησε στα έργα Ερρίκος Δ’, Οι τρεις αδελφές, Θείος Βάνιας, Αγία Ιωάννα, ενώ ερμήνευσε τον πάτερ Λαυρέντιο στο έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Στη συνέχεια, έπειτα από μια έκτακτη εμφάνιση στο Θέατρο Τέχνης, επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο, όπου έπαιξε στα έργα Χειμωνιάτικο παραμύθι, Εκκλησιάζουσες, Η ηδονή της τιμιότητας και Οθέλος. Το 1958 ίδρυσε το Νέο Θέατρο και με τη συνεργασία της τότε συζύγου του Μαρίας Αλκαίου παρουσίασαν τα θεατρικά Παραμύθι χωρίς όνομα, Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια, Το φιόρο του Λεβάντε, Η τύχη της Μαρούλας κ.ά. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έπαιξε στα έργα Σχολείο γυναικών, Ω, τι κόσμος, μπαμπά, Συνεργός (σε σκηνοθεσία του ίδιου), Παραθεριστές και Ανάκριση. Ιδιαίτερα αξιόλογη υπήρξε η συμμετοχή του και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Το αμαξάκι, Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας κ.ά. Εξαιρετική ήταν η επιτυχία του και στην τηλεόραση, όπου ενσάρκωσε τον ρόλο του Λουκά στη σειρά Εκείνος κι εκείνος και πρωταγωνίστησε στη σειρά Συμβολαιογράφος. Υπήρξε καθηγητής της υποκριτικής και το 1989 οργάνωσε το Θεατρικό Εργαστήρι. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος υπήρξε από τους πιο χαρισματικούς Έλληνες ηθοποιούς του 20ού αι. (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»). Ο ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου Βασίλης Διαμαντόπουλος.